Historie

De begraafplaats Oud Kralingen bevindt zich op de plaats die in vroeger eeuwen deel uitmaakte van het centrum van het dorp Kralingen. Er stond een parochiekerk die was omgeven door een kerkhof. De kerk dateerde uit circa 1550 en was gebouwd in een eenvoudige gotische stijl. Na de beeldenstorm in 1572 ging de kerk van Rooms-Katholieke in protestantse handen over. Maar het kerkhof bleef voor alle gezindten, een algemene begraafplaats dus, in eigendom van de Hervormde gemeente Kralingen. In de achttiende eeuw raakte het dorp ontvolkt, omdat het veen zo diep uitgegraven werd dat er een grote watervlakte ontstond. Deze doorsneed de oude wegen en kaden. De weinige landbouwers moesten tenslotte hun heil elders zoeken, zodat kerk en kerkhof verlaten tussen grote plassen kwamen te liggen. Later werden de veen-plassen drooggemalen. Het dorp verplaatste zich in de richting van Rotterdam en de kerk volgde. Op de hoek van de Hoflaan en Oudedijk verrees een nieuwe kerk (Hoflaankerk) die in 1842 werd geopend. Het oude kerkgebouw werd in 1844 gesloopt maar de muren bleven tot een hoogte van 1.20 meter staan. Binnen deze muren kwamen grafkelders die zich nu nog aan de noordzijde van de begraafplaats bevinden. In 1876 is de nieuwe dodenakker aangelegd in Engelse landschapsstijl naar een ontwerp van architect W.C. Coepijn van de Dienst Gemeentewerken.

In 1895 kwam de begraafplaats door de annexatie van Kralingen op Rotterdams grondgebied te liggen. Het oudste deel van de begraafplaats ligt achteraan, in de omgeving van de rouwkapel. Waar de huidige aula nu staat stond eerst een kapel welke in 1895 was gebouwd als opzichters woning, waarbij het voorste deel dienst deed als wachtruimte. Na de Tweede Wereldoorlog werd de woning verbouwd tot rouwkapel. Begin april 2003 is de rouwkapel gesloopt en is op bijna dezelfde locatie een nieuwe aula met ontvangstruimte gebouwd. Op 19 maart 2004 is de nieuwe aula in gebruik genomen.

Op Oud Kralingen bevinden zich enkele monumentale grafkelders. Rechts van de aula ligt het meest opzienbarende monument, het mausoleum van Pieter Kruyff Bartholomeus & Zn dat inmiddels op de monumentenlijst is geplaatst. De vierkante kapel is in 1911 gebouwd in neo romaanse stijl en heeft een koepeldak met lantaarn. Het gebouw is versierd met doods-symbolen als lauwerkransen en palmtakken. In de glas-in-lood vensters hoog in de zijgevels zijn vergankelijkheidsymbolen gebrandschilderd: een olielamp, een vlinder, een schedel en een zandloper. Tegenwoordig is dit mausoleum in gebruik als een columbarium.

Bezienswaardig zijn verder het mozaïek op het familiegraf van de reder Peterson dat door de kerkfabriek van de St. Pietersbasiliek is vervaardigd en de grote monumenten van de families Van Hoboken en Veder.

Het monument van de familie Van Hoboken is ontworpen door architect A. Pouderoyen. Bezienswaardig is de lauwerkrans op het achterdeel, die wordt geflankeerd door twee grote vazen. Het graf van de redersfamilie Veder is omgeven door een hek met zandlopermotieven.

Rechts van de aula staat een wit beeld van een man die naar de hemel tuurt en een doodshoofd in zijn handen draagt. Dit door Leendert Bolle uitgevoerde beeld werd in 1946 aan de kerkvoogden geschonken.